De relatie tussen kunst, activisme en maatschappij is een onderwerp dat mij na aan het hart ligt. Waar ligt de grens tussen activisme en kunst en waar is er een gezonde wisselwerking? Te vaak wordt er geengageerde kunst gemaakt die waarschijnlijk perfect past in subsidietermen, maar die uitwerkt als het werk van en tandenloze tijger.
In het boek Too Active to Act wordt deze relatie gefileerd. Lees mijn recensie, als je zin hebt.
Voor de Athenaeum Boekhandel recenseer ik af en toe boeken, meestal over film. Dit zijn een paar van mijn favorieten.
Zie hier een recensie van een Guy Maddin biografie. Een van mijn favoriete filmmakers, met werk dat sterk leunt op Expressionistische en zwijgende film. Als je Isabella Rossellini in je film krijgt met een glazen, met bier gevuld been, ben je een held. Kijk maar!
Als aanloop naar nieuwe stukken (in het Nederlands en Engels), plaats ik hier een aantal oudere stukken, recensies vor het Cultureel Persbureau en de website van Athenaeum Boekhandel.
Dit is mijn eerste dansrecensie ever, eentje over een geweldige en explosieve voorstelling!
Gisele Vienne bij het Holland festival
Dit is een ander stuk voor het Cultureel Persbureau over Chris Marclay:
Found Footage collage van Chris Barclay
Not only is this a humongous subject, it’s a tough one at that. One of the first things people inquire about when you come back from your holiday, is the food. We judge Airlines by the peanuts (I like flying BA for their dry roasted nuts, though the nibbles at Air Canada were not bad, either) and their meals (I nearly threw up the parsnip curry Air Canada offered me, but liked the KLM lasagne), though the safety and maintenance aspects are without a doubt of more significance. They’re just a little harder to see for the untrained eye.
On a more troublesome note, we have a tendency to judge entire culture by their cuisine. The negative image of the cabbage gives the whole middle European culture an aura of greyness and peasantry. How can anything refined come out of the domain of the pierogi? Would Arvo Part compose lighter music if he didn’t have to eat al this cabbage and potato heavy food? (and if so, would I still like it?)
One thing that global migration does, is make food from all over the world more accessible to people who aren’t necessarily globetrotters. I’ve been exposed to Ethiopian food, without setting foot on the entire continent. I can cook a relatively decent Indonesian meal, without having travelled there. Within a 1 kilometre radius from my house Dutch, Indonesian, Mexican, Greek, Italian, Indian, Surinamese, Turkish, Moroccan, Ethiopian, Romanian and Chinese restaurants are readily available. I feel like I know a little thing about a country by eating its food. I know it’s only one aspect of a culture, but it’s not an insignificant one. Otherwise, why would so many migrants set up restaurants in their new country of residence? Well, in all likelihood, restricted access to other fields of work because of language barriers and blatant racism might have something to do with it, too.
This photo sums up what I want to do with this blog. Film is central to everything I do, but food cuture and politics come in at a close second.
Cinematic Kitchen 